Είσαι ένας όμορφος άνθρωπος. Μην το ξεχάσεις ποτέ καλέ μου. Ο άνθρωπος έχει την δύναμη να κάνει τα πάντα. Το σίδερο και το ατσάλι λυγίζουν, ο άνθρωπος όμως όχι... Στέκεται δυνατός. Δυνατός να στηρίξει τα θέλω του και τις επιλογές του. Κόντρα σε όλες τις κακουχίες, η ομορφιά που έχει μέσα του λάμπει.
Δεν σε μισούν, σε φοβούνται γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν τα πανέμορφα φουστάνια σου, αυτά τα πλουμιστά σου φορέματα, την γλυκιά σου αθωότητα. Μην τους παρεξηγείς καλέ μου, έχουν μεγαλώσει σε κόσμο άγριο και τραχύ, δεν κατάφεραν να κλέψουν λίγη αθωότητα και αυτοί. Για αυτό εσύ είσαι ο πλούσιος, εσύ που έχεις μέσα σου ένα πανέμορφο περιβόλι ποτισμένο με αγάπη αλλά και πίκρες.
Πόσο άδικο κόσμο βρήκες σαν κληρονομιά. Συγγνώμη που ακόμα οι άνθρωποι φοβούνται και συμπεριφέρονται άσχημα σε κάθε τι διαφορετικό. Και αν στον κόσμο δεν έχεις κάποιον άλλο, να ξέρεις ότι νοητά θα σου μιλώ κάθε πρωί για να σου κρατώ παρέα.
Συνέχισε να χορεύεις και να ακούς τα τραγούδια σου. Είσαι ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος σε μια καταπιεσμένη κοινωνία. Το φεγγάρι θα γλυκαίνει τις νύχτες, ο ήλιος θα φωτίζει τα βήματα σου και εγώ υπόσχομαι να προσπαθήσω για έναν καλύτερο κόσμο.
Συγγνώμη... Συγγνώμη Δήμητρα, ο κόσμος δεν είχε βάλει τα καλά του για να σε καλοδεχθεί. Τους ξάφνιασες, αλλά έτσι δεν κάνουν πάντα οι όμορφοι άνθρωποι; Ξεχωρίζουν όπου και αν βρεθούν.
댓글