Ήδη από την πρώτη συλλογή διηγημάτων της, η Λένα Διβάνη κατορθώνει να φανερώσει το προσωπικό της στυλ και να φέρει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με τον λαβύρινθο του μυαλού της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ξεκινά μια περιπέτεια, ένας παράλληλος αγώνας συγγραφέα και αναγνώστη, που προσπαθούν από κοινού να ξεδιπλώσουν τον μίτο της σκέψης. Αναζητούν τη σύνδεση μεταξύ των ιστοριών, το νόημά τους και κυρίως την λύτρωση που τους περιμένει στο τέλος των προσπαθειών τους, το φως στην έξοδο του λαβύρινθου.
Παρόλα αυτά, το βιβλίο είναι κάθε άλλο παρά κουραστικό. Απαιτεί, όμως, γερά νεύρα, καθώς φέρνει κάθε έναν που καταπιάνεται μαζί του αντιμέτωπο με ένα κρυμμένο συναίσθημα στο «σημάδι του θανάτου», και δεν ησυχάζει μέχρι όλοι να αναθεωρήσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις στον «καφέ με τη Σαμάνθα», να απελευθερώσουν τις μύχιες σκέψεις τους στο «κάθε ξημέρωμα ήμουν εκεί», να λησμονήσουν ένα κομμάτι της παιδικής τους αθωότητας στα «κορίτσια για φίλημα», να μεταφερθούν ως την Ισπανία στο «ταξίδι» και να συνειδητοποιήσουν έναν κρυφό τους φόβο στα «μάγια».
Αυτές οι μικρές ιστορίες συνθέτουν το συγκεκριμένο βιβλίο, και, πλησιάζοντας στην τελευταία σελίδα, δεν είναι παράδοξο να αναρωτηθεί ο αναγνώστης πώς είναι δυνατόν η ζωή κάποιου να ακολουθεί τόσο παράδοξα και ετερόκλητα μονοπάτια. Αξίζει να περιηγηθείτε κι εσείς στις σελίδες του βιβλίου και στις ζωές των ηρώων, κι αν ποτέ αναρωτηθείτε γιατί κάποιος δεν μιλά για εσάς, μην μείνετε εκεί. Αρπάξτε το στυλό – και τη ζωή – στα χέρια σας.
Αγγελική Βλαχοπούλου