Για πόσο καιρό ακόμα θα είμαι δημιουργική; Ο χρόνος με καταδιώκει, κι ενώ κάποιες φορές αρκεί να ακούσω αυτές τις τρεις πρώτες νότες για να αρχίσει το μελάνι να ρέει στο χαρτί, άλλες φορές οι ιδέες έρχονται και φεύγουν από το μυαλό μου χωρίς επιστροφή. «Γιατί γράφεις;» με ρωτάς. Γιατί δεν μπορώ να μην γράφω. Απαντάω κι η μία άρνηση διαδέχεται την άλλη.
Πού πήγε το αλάτι της ζωής μου;
Άλλες φορές, πάλι, αρκεί να ανάψω ένα κερί για να ξεχυθούν σας χείμαρρος οι σκέψεις στο χαρτί. Υπερτερούν όμως οι φορές που περιορίζομαι. Ψιθυρίζω αντί να φωνάζω, χαμηλώνω το βλέμμα αντί να διεκδικήσω το συναίσθημα, περπατάω ενώ θα μπορούσα να πετάξω.
Πάρε με από εδώ, θα ήθελα να ακούω τον πρώτο αυτό δίσκο όλη μέρα, στην επανάληψη, θα ήθελα να κοιτάω τον ουρανό χωρίς φίλτρα, να κάθομαι ξύπνια μέχρι αργά κοιτώντας σε στα μάτια.
Θα ήθελα να βλέπω πιο ξεκάθαρα το τέλος…
---
Αγγελική Βλαχοπούλου
Comentários