Εγώ και ο εαυτός μου, που απελευθερώνεται στο χαρτί

Ξέρω σίγουρα ότι μου αρέσει πολύ να γράφω. Πάντα μου άρεσε. Αλλά υπάρχουν πολλά εμπόδια που χρειάζεται να ξεπεράσω. Ακολουθεί μια μικρή λίστα από αυτά.

1. Η τελειομανία. Φοβάμαι μήπως αυτό που θα γράψω δεν είναι αρκετά καλό, και μετά θα το ξαναδιαβάσω και θα απογοητευτώ, επειδή περιμένω πολλά από τον εαυτό μου.

2. Η γνώμη των άλλων. Αν δηλαδή το διαβάσουν και δεν δείξουν κανένα ενδιαφέρον, τους φανεί ότι απλά γράφω για να γράψω, επειδή νομίζω ότι είμαι καλή, γενικά όλα αυτά.

3. Η γνώμη των άλλων (ξανά). Αλλά αυτή τη φορά για το περιεχόμενο αυτών που γράφω. Δηλαδή για τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, τον τρόπο που τα εκφράζω. Νιώθω ότι είναι κάτι πολύ προσωπικό και δυσκολεύομαι να εκθέσω τον εαυτό μου, γιατί μετά έρχεται η κρίση. Και δεν ξέρω αν θέλω να μπω στην διαδικασία να κριθώ.

4. Τα στερεότυπα (προφανώς, αφού είναι παντού). Τι κι αν ξεφύγω από το προκαθορισμένο; Ή τι κι αν είμαι ίδια με τους άλλους και άρα μου λείπει κάθε πρωτοτυπία, κάθε προσωπικότητα; Βρίσκομαι ανάμεσα σε Συμπληγάδες, το αδιέξοδο είναι ξεκάθαρο.

5. Νιώθω ότι αν πω στον κόσμο ότι γράφω, θα είναι σαν να είμαι self-diagnosed writer. Δηλαδή «Εσύ; Από πού κι ως πού; Τι πάει να πει συγγραφέας;».

6. Ίσως υποτιμώ τον εαυτό μου, αλλά κάποιες φορές νιώθω ελάχιστα δημιουργική. Πώς μπορεί κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με την τέχνη να είναι (να νιώθει, και άρα να είναι) ελάχιστα δημιουργικός;

7. Το κυριότερο όμως είναι ότι μάλλον φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με τον εσωτερικό μου κόσμο, δεν έχω πάντα το θάρρος να συνειδητοποιήσω τι κρύβει αυτό το κεφάλι και η ψυχή που κουβαλάω. Τις φορές όμως που γράφω, φτάνω στο σημείο να γράφω αυτόματα, σχεδόν χωρίς λογικά εμπόδια, όπως αυτά που περιγράφω τώρα. Αυτό είναι για μένα μια μορφή απόλυτης ελευθερίας. Αν δηλαδή μπορεί να υπάρξει, είναι αυτό. Εσύ και ο εαυτός σου. Αυτό ακριβώς όμως είναι και το τρομακτικό. Αντέχεις; Αντέχω;

Τόσα πολλά ερωτηματικά και άλλες τόσες αμφιβολίες. Ελπίζω να λειτουργήσει σαν κύκλος, δηλαδή μέσα από το γράψιμο να έρθει η αυτογνωσία και μέσω αυτής να νιώσω ότι εγώ και ο εαυτός μου δεν είμαστε αντιμέτωποι. Γιατί όσο και να το καταλαβαίνω με την λογική, αν δεν το νιώσω δεν θα έρθει η κάθαρση. Τη λύση μόνο εγώ μέσα από το γράψιμο μπορώ να τη δώσω. Εγώ και ο εαυτός μου, που απελευθερώνεται στο χαρτί.