Άντρες σκυθρωποί, ξεζουμισμένοι από τις επιταγές των καιρών,
των εαυτών,
της σκιάς του γερασμένου μέλλοντος
Άντρες στη δίνη της κρίσης,
με λιγοστή ανάσα, βλέμμα εσωστρεφές, ξεθωριασμένο
Άντρες στερεμένοι από ουσίες ρομαντικές,
ξεχειλίζουν από ρουτίνα
και απόβλητα του νου
Κλεισμένοι σε κουτιά, νοητά
και στέρεα, απτά δίχως χαραμάδα για να μπει ο φρέσκος αέρας της άνοιξης Δεν μυρίζουν τα λουλούδια,
δεν μας βλέπουνε εμάς, εμένα και εσένα, μονάχα γραμμές, ευθείες και δίχως διάσταση,
που ενώνουν τις φυλακές τους,
και φτιάχνουν γαϊτανάκι.
Αν τυχόν σηκώσουνε το βλέμμα και σε δουν,
γρήγορα σκύβουν να σκεφτούν ποιος ξέρει τι,
τι κακό θα τους συμβεί αφού γυρίζουν το κεφάλι στο επόμενο κουτί,
μια φυλακή αναγκαία,
γνώριμη, γρήγορα να μπουν για να σωθούν. Σημεία των καιρών εγώ εδώ,
εσύ εκεί,
και αν μας ενώσουν οι γραμμές μπορεί και να ανταμώσουμε.
Αλίμονο σε αυτούς που τις γραμμές τις αψηφούν και αναζητούν μουντζούρες.
Comments