Πρώτος έρωτας
Υπάρχει;
Υπήρξε;
Δεν θα υπάρξει ξανά;
Μάλλον όχι
Μπορεί και ναι
Ποιος ξέρει…
Πρώτος έρωτας, γλυκός
Μετά πικρός
Η θύμησή του γλυκόπικρη
Κάθε φορά που έρχεται στο μυαλό μια ανάμνηση
το ένστικτο προστάζει να τη διώξω
Αλλά γιατί;
Βίαιη η ανάγκη να τη διώξω, βίαιος και ο πρώτος έρωτας
αν και δεν έγινε ποτέ
Τι κι αν δεν υπάρξει ξανά;
Αυτό με βασανίζει κάθε μέρα
Και το χειρότερο: θέλω να υπάρξει ξανά;
Μπορώ να δημιουργήσω από τις στάχτες του παλιού κάτι καινούργιο
κάτι που να θυμίζει άνοιξη
Μια ηλιαχτίδα είναι πάντα εκεί για να σηματοδοτήσει την καινούργια ημέρα
έστω κι αν δεν την βλέπουμε
Όμως ξέρω ότι οι στάχτες αυτές έχουν ριζώσει στην ψυχή μου
Αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από στάχτες
Μαύρη σκόνη που αραχνιάζει και μου μαυρίζει την ψυχή
σκοτώνει την ελπίδα, την επιθυμία την προσπάθεια
Μόνο κάτι νέο μπορεί (μπορεί;) να δώσει πνοή στις στάχτες
όχι να τις διώξει. Ποτέ δεν θα τις διώξει
απλά να τις χρησιμοποιήσει για να φτιάξει κάτι νέο, κάτι όμορφο
Κάτι που – ποιος ξέρει; – μπορεί πράγματι να θυμίσει άνοιξη
Commentaires