Βρεθήκαμε πάλι στην μεγάλη πλατεία·
αν την κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις –
βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους
τα ίδια πρόσωπα να περνούν
να κάθονται να τρώνε πασατέμπο
και τα ίδια δέντρα τα ίδια πουλιά
ν’ απλώνονται σ’ ένα τοπίο απαράλλαχτο
καθώς οι καμπάνες της πόλης ηχούν
όπως ηχούσαν πάντοτε.
Δεν άλλαξε η πλατεία· εμείς όμως –
εμείς που ήμασταν εδώ για χρόνια
εμείς που βαδίσαμε στα στενά αυτά
τα βλέπουμε τώρα με άλλα μάτια
παραδομένοι στην βιασύνη της ζήσης μας
που δεν περιμένει μήτε τα δέντρα
μήτε τα πουλιά αλλά μήτε και
τον άνθρωπο.
Βρεθήκαμε πάλι στην μεγάλη πλατεία
ξένοι σαν να την βλέπουμε
και να μας βλέπει πρώτη φορά
χωρίς να μας αναγνωρίζει
χωρίς να μας θυμίζει τίποτα.
Comments