Είσαι μια μέρα της άνοιξης η τρίτη, η πέμπτη, η τελευταία, η πρώτη και η δωδέκατη, ηλιόφωτη κι ωραία.
Λίγο απ' το γαλάζιο σου έλα και δάνεισέ μου, και από όλες την πιο όμορφη στιγμούλα χάρισέ μου.
Είσαι μια μέρα της άνοιξης, μια του χειμώνα αλκυονίδα, που σαν και σένανε χρυσή στ' ορκίζομαι αλλού δεν είδα.
Μη σκοτεινιάζεις λάμψη μου
μη στέκεις μακριά μου,
ήλιο δε θε' να βλέπω πια
αν έχω εσέ κοντά μου.
---
Πέτρος Παπαντωνάκος
Comments