Γιατί Παναγιά μου;

Δέσποινα Παναγιά μου,

σε βλέπω πάλι, να σαι σκεπτική.

Γιατί με το σκοτάδι δεν περπατά κανείς;

Μόνο τότε δεν μπορεί ή και ολημερίς;

Γιατί δεν κελαηδεί του Παναέτα η λύρα;

Αφού στο χωριό, χαρούμενο τον είδα.

Γιατί το παλικάρι δεν με κοιτάζει;

Μόνο το βλέπω, συνεχώς να αναστενάζει.

Πού ’ναι ο κόσμος, πού ’ναι τα χαμόγελα,

βλέπω παντού μονάχα απόνερα.

Σιωπή στον τόπο επικρατεί,

ετούτη τη χειμωνιάτικη στιγμή.

Δεν πετάνε τα αετόπουλα του Πόντου

και όλα τα πετούμενα του κόσμου

έκλεισαν τα φτερά τους

και μπήκαν στα κλουβιά τους.

Μάνα, μητέρα Παναγιά μου,

που είσαι πάντα κοντά μου.

Θέλω να μάθω την αλήθεια

και ας είναι μαχαιριά στα στήθια!