Αύγουστος

Κράτησα τα χέρια σου –

πώς αλλιώς να σ’ αγαπήσω;

Ωστόσο, ταξίδεψα μέσα στα χρόνια·

σαν να ήμουν άστρο ή σαν να ήμουν ρυάκι

είδα τα χέρια να με δείχνουν και να βυθίζονται

όλο και πιο βαθιά στον αστερισμό του Κηφέα,

κοντά στο κλειδί του Ομήρου.

Ήσουν απαλλαγμένη από κάθε ουρανό κάποτε,

τότε που συλλάβιζες ακόμα τον γαλαξία, πριν μπει

τ’ αλφαβητάρι της νυκτός στην ζωή μας.

Κρατήσαμε χέρια και χέρια, τόσα που η παλάμη

δεν ξεχωρίζει πια το σημάδι της ζωής απ’ αυτό

του θανάτου κι αν πεθάνουμε ξέρουμε πώς.